Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Simus igitur contenti his. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Duo Reges: constructio interrete. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.
Quod quidem iam fit etiam in Academia. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Quare ad ea primum, si videtur; Beatus sibi videtur esse moriens. Pauca mutat vel plura sane; Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. An nisi populari fama? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Non laboro, inquit, de nomine.
Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
Non risu potius quam oratione eiciendum? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Certe non potest. Quid de Pythagora?
Scrupulum, inquam, abeunti;
Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Hoc est non dividere, sed frangere. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.
An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Minime vero istorum quidem, inquit. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.